Tradycyjnie na początku listopada, jak co roku, udajemy się na warszawskie Powązki Wojskowe, aby oddać hołd i cześć tym, którzy walczyli o niepodległość Polski, często płacąc za to najwyższą cenę – własne życie. Przed bramą wejściową zakupiliśmy dwanaście świeczek (sześć białych i sześć czerwonych), aby je zapalić na dwunastu najważniejszych dla nas mogiłach.
Świeczka pierwsza – płk. Ryszard Kukliński „Jack Strong” (1930-2004) – człowiek, który uratował świat przed nuklearną zagładą. Zapłacił za to wysoką cenę – życie dwóch swoich synów. CzeKa nigdy nie zapomina i nigdy nie przebacza.
Świeczka druga – płk. Walery Sławek „Soplica” (1879-1939) – trzykrotny premier II Rzeczypospolitej, Marszałek Sejmu, najbliższy współpracownik Józefa Piłsudskiego z czasów Organizacji Bojowej PPS. Pochowany w Alei Zasłużonych, w latach 50-tych ekshumowany przez komunistów i przeniesiony, bo nie pasował do pobliskiego grobu sowieckiego generała Świerczewskiego. Chciałbym dożyć czasów, kiedy to sowiecki generał zostanie przeniesiony tam gdzie jego miejsce (tzn. do Moskwy – bo im służył), a Sławek powróci na swoje pierwotne miejsce pochówku w Alei Zasłużonych.
Świeczka trzecia – Pomnik Orląt Polskich – pomnik wzniesiony w 1929 roku i poświęcony żołnierzom polskim, poległym w walce z bolszewickim najazdem 1920 roku. Na kolumnie orzeł w koronie i krzyż – dwa najważniejsze Symbole Polskości; na cokole napis „Orlętom Polskim poległym w obronie Warszawy podczas najazdu bolszewickiego roku 1920. Wdzięczni rodacy”.
Świeczka czwarta – Kwatera Weteranów Powstania Styczniowego 1863 roku – kwatera powstała z inicjatywy Marszałka, który miał wielki szacunek dla styczniowych Powstańców. Odzyskania niepodległości doczekało ponad 3500 weteranów tego powstania. W II RP otaczano ich szczególną czcią.
Świeczka piąta – Kopiec Dowborczyków – oficerów i żołnierzy I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. Tak naprawdę jest to kopia kopca, bo oryginalny znajdował się w Bobrujsku (obecnie Białoruś), gdzie I Korpus Polski („Dowborczycy” od nazwiska dowódcy) stacjonował w latach 1917-1918.
Świeczka szósta – Kwatera Harcerskiego Batalion AK „Zośka” – Ściana Pamięci
Świeczka siódma – Kwatera Harcerskiego Batalionu AK „Zośka” – leżą tu m.in. bohaterowie „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego – Trzej przyjaciele: Zośka, Alek i Rudy. Absolwenci warszawskiego Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego, harcerze 23 Drużyny im. Bolesława Chrobrego „Pomarańczarni”, harcerzy „Szarych Szeregów”, żołnierzy AK. Trzej polegli w walce z nazistowskimi Niemcami w 1943 roku; w wieku 23 lat, tak jak numer ich harcerskiej drużyny.
Jan Roman Bytnar „Rudy” (1921-1943) – urodzony w Kolbuszowej, zmarł w kilka dni po odbiciu go z rąk Gestapo w Akcji pod Arsenałem.
Maciej Aleksy Dawidowski „Alek” (1920-1943) – urodzony w Drohobyczu, poległ w trakcie Akcji pod Arsenałem.
Tadeusz Zawadzki „Zośka” (1920-1943) – urodzony w Warszawie, poległ w ataku na niemiecką strażnicę w Sieczychach pod Wyszkowem.
Świeczka ósma – Dolinka Katyńska – uroczystości patriotyczne ku czci 20 tysięcy polskiej inteligencji zamordowanej przez ruskich sowietów wiosna 1940, odbywały się w tym miejscu corocznie od roku 1974. Na fali wydarzeń sierpniowych, w maju roku 1981, ustawiono tutaj 4,5 metrowy krzyż poświęcony ofiarom sowieckiego ludobójstwa. Tej samej nocy, z rozkazu Jaruzelskiego, pomnik zdemontowano i wywieziono. Jaruzelski w 1985 roku ustawił w tym miejscu swój pomnik z nieprawdziwą informacją, iż za Zbrodnię Katyńską odpowiadają Niemcy. Sprzeciw wobec fałszowaniu historii złożył kanclerz Helmut Kohl, jednak sowiecki generał, wbrew faktom, był wierny wersji swoich rosyjskich mocodawców. Pomimo, iż w roku 1993 Borys Jelcyn w trakcie składania kwiatów w Dolince Katyńskiej, zwrócił się do rodzin katyńskich ze słowem „Простите”, do niektórych polskich komunistów prawda dotarła dopiero w roku 1995, gdyż dopiero wtedy w Dolince Katyńskiej zezwolono na ustawienie dwóch krzyżów (rządowego i społecznego) z prawdziwą datą zbrodni – 1940.
Świeczka dziewiąta – Pomnik Gloria Victis „Chwała Zwyciężonym” – jest to miejsce, w którym rokrocznie 1 sierpnia o godz: 17:00 zbierają się tłumy warszawiaków, aby upamiętnić wybuch Powstania Warszawskiego. Od kilku lat pojawiają się tu również licznie rządni sensacji dziennikarze rządowych …. no już teraz opozycyjnych mediów, aby w tym tłumie wyłapać „buczących” i podać tę sensacyjną informację w głównym wydaniu, ot takie hobby.
Świeczka dziesiąta – Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka” (1910-1951) – człowiek, który sowietom się nie kłaniał, legendarny dowódca legendarnej V Wileńskiej Brygady AK, walczącej w najdłuższym naszym zbrojnym powstaniu narodowym (1944-1963) przeciwko sowieckiemu najeźdźcy. Doczesne szczątki zamordowanego przez komunistów majora zostały odnalezione przez IPN w roku 2013. Mam nadzieję, że już wkrótce spoczną w jego symbolicznym grobie.
Świeczka jedenasta – Kwatera”Łączka” – miejsce przy dawnym murze cmentarnym, gdzie komuniści w latach 1944-1956 zakopywali posypane wapnem ciała naszych wielkich patriotów. Nieoznaczone, dzikie miejsce (wysypisko śmieci) oraz wapno, po to aby na zawsze „zabić” pamięć o tych żołnierzach – żołnierza wyklętych; nie udało się. W roku 1991 ustawiono tu pierwszy pomnik, a w roku 2012 profesor Krzysztof Szwagrzyk z IPN rozpoczął ekshumację pomordowanych.
Świeczka dwunasta – Pomnik Smoleński – pomnik poświęcony tym, którzy zginęli 10 kwietnia 2010 roku pod Smoleńskiem, w wyniku rozbicia się polskiego samolotu rządowego. Na pokładzie było 96 osób, w tym prezydent Lech Kaczyński z małżonką, oraz liczni przedstawiciele naszych władz państwowych i wojska. Lecieli do Katynia na obchody 70-lecia katyńskiego ludobójstwa. W niewyjaśnionych do dzisiaj okolicznościach zginęli wszyscy.
