Na południe od Stanisławowa leży Pokucie, najbardziej wysunięty na południowy-wschód teren II Rzeczypospolitej. Obszar Pokucia ma postać odwróconego trójkąta równoramiennego, którego ramiona stanowi pasmo Gorganów i Czarnohory, drugie rzeka Czeremosz, a podstawę kotlina stanisławowska. Chociaż nazwa Pokucia pochodzi od miejscowości Kuty, to jego historyczną stolicą jest Kołomyja. W Hołoskowie na Pokuciu urodził się nasz największy poeta epoki oświecenia Franciszek Karpiński, a w Słobodzie piewca Huculszczyzny Stanisław Vincenz.

Wyjeżdżając ze Stanisławowa drogą H10 kierujemy się na południe i już po godzinie (jakieś 60 kilometrów) znajdujemy się w Kołomyi, a że „Kołomyja nie pomyja, Kołomyja miasto. A dziewczyny tam smakują. Jak najlepsze ciasto”, więc parkujemy pod ratuszem. W okresie międzywojennym było to miasto powiatowe, a mieszkało to prawie 45 tys. mieszkańców. Ratusz stoi przy Placu Szewczenki (dawniej Franciszka Karpińskiego) i został wybudowany w roku 1877 i od tamtego czasu po dziś dzień jest siedzibą magistratu. Na froncie pomiędzy balkonami w roku 1894, w setną rocznicę Insurekcji, wmurowano tablicę pamiątkową dedykowaną jej Naczelnikowi – Tadeuszowi Kościuszce.

Na drugim krańcu Placu Szewczenki (Karpińskiego) wznosi się dawny parafialny kościół Wniebowzięcia NMP konsekrowany w roku 1772.

 Za kościołem przy ulicy Mickiewicza (dawnej też Mickiewicza) znajduje się budynek dawnego gimnazjum im. Króla Kazimierza Jagiellończyka z roku 1875.

W tym gimnazjum w latach 1898-1906 pobierał nauki piewca huculszczyzny Stanisław Vincenz, o czym przypomina tablica pamiątkowa na północnej pierzei budynku.

Wracamy do Placu Szewczenki (d. Karpińskiego) i ulicą Szuchewycza (d. Majora Gniadego) dochodzimy do ulicy Łesi Ukrajinki (d. Aleja Wolności), gdzie na rogu znajduje się neorenesansowy budynek byłej rady Powiatowej z roku 1890.

Zmierzając ulicą Łesi na wschód dochodzimy do Parku Miejskiego, gdzie znajduje się pomnik Adama Mickiewicza z roku 1898.

Pomnik Mickiewicza odsłonięto w setną rocznicę jego urodzin.

Od Placu Bohaterów na północ odchodzi ulica Petlury (dawniej Tarnowskich), a przy tej ulicy znajduje się były budynek byłego Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Budynek powstał w roku 1895.

Kuty