„Upadł starzec na ręce Anhellego, a ten go wyniósł z chaty i pomogła mu młoda niewiasta, Ellenai, która kiedyś była zbrodniarką…”,

„Więc pochował starca w śniegu i, obróciwszy się do niewiasty, rzekł: chceszli mnie wziąść za brata? Chodź ze mną. A ta mu do nóg upadła, mówiąc: Aniele mój. Podniósł ją z ziemi Anhelli i udali się oboje na północ”.

„Ellenai” – 1908 – 79×65 – Muzeum Narodowe w Warszawie

„Odeszli więc, Anhelli z ową niewiastą i z renami Szamana, na daleką pustynię północną, a znalazłszy pustą chatę w lodzie wykutą, zamieszkali w niej.  A po krótkiem pożyciu Anhelli przyzwyczajał się nazywać siostry imieniem zbrodniarkę tę i pokutnicę. Ona mu była sługą i uścielała łoże liściami i doiła reny wieczorem, a rano wypędzała je na paszę. Serce jej od modlitwy ciągłej stało się pełne łez, smutków i niebieskich nadziei, i wypiękniało na niej ciało”.

„Ellenai” – 1907 – 40×28 – Muzeum Narodowe w Krakowie

„Zaczęła więc tu umierająca mówić litanije do Matki Chrystusowej, i właśnie wymówiwszy Różo złota! skonała. I na znak cudu upadła róża żywa na białe piersi umarłej i leżała na nich, a w jamie rozeszła się od niej woń różana i mocna. Nie śmiał więc Anhelli ruszyć ciała umarłej, ani złożyć rąk, które były wyciągnięte, lecz usiadłszy na końcu łoża, płakał”.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                

„Śmierć Ellenai” – 1883 – 212×370 – Muzeum Narodowe w Krakowie

 „Śmierć Ellenai. Na łożu śmierci” – 1907- 145×116 – Muzeum Narodowe w Warszawie

„Śmierć Ellenai” – 1907- 208×114 – Galeria Raczyńskich w Rogalinie

„I rzekła do niego Eloe: wynieś mi tu umarłą twoją siostrę, ja wezmę ją i pochowam litośnie; moją jest. Odszedłszy więc Anhelli do jamy, wziął na ręce trupa, wyniósł i położył go na śniegu przed Aniołem. A Eloe, uklęknąwszy nad śpiącą, podłożyła pod nią z obojéj strony końce skrzydeł łabędzich i zawiązała je pod umarłą. I z pełnymi trupa skrzydłami, wstawszy na księżyc, odeszła”.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

„Eloe z Ellenai” – 1909- 218×129 – Muzeum Narodowe w Poznaniu

„Eloe z Ellenai” – 1909- 206×129 – Lwowska Galeria Obrazów

„Eloe siedziała nad ciałem zmarłego, z gwiazdą melancholiczną na rozpuszczonych włosach”.

„Eloe nad zwłokami Anhellego” – Wlastimil Hofman – 1917- 120×157 – Muzeum Okręgowe w Lesznine

Zdjęcia obrazów pochodzą z Wikipedii poza ostatnim „Eloe na zwłokami Anhellego”, który jest ze strony Muzeum Okręgowego w Lesznie.